' Ik voel me écht gezien, écht gehoord en serieus genomen.'
Voor me zit een Sandro (29). Open, oprecht, welbespraakt, doordacht, met een aanstekelijke brede lach. Een contrast met zijn jeugd. Die gekenmerkt is door verdriet, wanhoop, depressie. Extreem complexe multi-problematiek noemt hij het. Zestig professionals konden voor hem niet datgene bieden wat het jeugdplatform wel bood. Een fijne plek met oprechte interesse in zijn verhaal. ‘Ik werd daar gezien. Mensen vroegen me wat zeg je nou precies, zonder in een oplossingsmodus te schieten.’
Terugkijkend noemt hij zijn gesprekken bij het jeugdplatform weleens therapiesessies. ‘Het belangrijkste is dat ik serieus werd genomen. Op een menselijke manier. Dat mijn mening er echt toe doet. Amsterdam heeft dat goed geregeld, door te stellen dat met 30% van de adviezen ook echt iets gedaan wordt.’
Daarbij hielp het Sandro dat hij een vergoeding kreeg voor zijn rol in de adviesraad. ‘Ik groeide op in armoede. Dan helpen dat soort dingen.’ Zijn adviezen belandden in documenten als jeugdvisies. Hij leerde de systeemwereld beter kennen. Inclusief de mensen achter uit de statige en stoffige kantoorpanden.
‘We probeerden ambtenaren uit hun rol te krijgen als ze bij ons kwamen. Ze een klein beetje op te voeden. Meer zichzelf te zijn, mens te zijn. In verbinding te komen. Dat wat daar ontstond heeft andere gemeenteafdelingen ook geïnspireerd hoorden we later.’
Sandro spreekt vol enthousiasme. Hij is blij een bijdrage te hebben kunnen leveren aan het verbeteren van de jeugdzorg in Amsterdam. ‘Door kaders te scheppen. Maar ook door een klimaat te creëren waarbij er gereflecteerd wordt op de zorg die geboden wordt. Zorgorganisaties die hun opdracht willen behouden voor de gemeente zullen altijd iets minder kritisch zijn op zichzelf. Ik hoop dat dat verandert door aan de voorkant bepaalde voorwaarden te scheppen.’
Zijn tijd bij het jeugdplatform was voor hem de aanleiding om te beginnen aan een maatschappelijke opleiding. Na omzwervingen in de psychiatrie werkt hij tegenwoordig als coach op een ROC. ‘Luisteren naar de jongeren. Ze een stem geven en ze een eindje op helpen. Eigenlijk precies zoals het jeugdplatform. Dat is waar ik energie van krijg.’