‘Niet praten over participatie, gewoon doen’
‘Weet je wat ik eigenlijk niet begrijp? Waarom andere gemeenten geen jeugdplatform hebben.’ Wethouder (o.a. jeugd en onderwijs) Marjolein Moorman is heel duidelijk. Hét jeugdplatform is voor haar een cruciaal onderdeel van Amsterdam. Want waarom zou je beleid maken over de jeugd zonder ze er zelf bij te betrekken? En daarbij. ‘Het is vooral erg leuk en brengt enorme energie bij onze mensen die bezig zijn met beleid.’
Vraag Moorman naar het waarom van het platform en je krijgt een vlammend betoog. Over het wegstappen van de hokjes. Het creëren en aanscherpen van nieuwe kaders. ‘Dat zijn kaders die we samen bepalen. Niet vanuit de ivoren toren, maar vanuit de samenleving. Samen met die toren.’
Volgens Moorman zijn we een beetje vergeten wat een samenleving betekent. Namelijk samen leven. ‘We zijn heel goed in het organiseren van exclusiviteit. Terwijl we het samen met elkaar moeten doen. Met al onze verschillende bedradingen en achtergronden. Daarom is het ook zo belangrijk dat ambtenaren samen met jongeren en ouders aan dezelfde tafel zitten.’
Moorman schuift zelf ook weleens aan bij die tafel. ‘Het valt me op dat de gespreksleiders altijd zo goed het gesprek begeleiden. Dat we de tijd nemen voor elkaar en er vaak enorm spontane gesprekken ontstaan.’
De jeugdvisie die er nu ligt is volgens Moorman een concreet resultaat van al die gesprekken. ‘Daar zijn we enorm trots op. Dit is een visie waar we mee vooruit kunnen.’
Om daaraan toe te voegen. ‘Soms zit het ook in woorden. De adviesraad gaf aan dat het woord normaliseren, wat vaak terugkomt in de jeugdzorg, niet wordt gebruikt door jongeren. Met als betekenis niet alles meteen met een stempel opdrukken. Zij zijn toen een ander woord gaan bedenken en kwamen met accepteren. Dat dekt dezelfde lading en iedereen weet wat je ermee bedoelt. Fantastisch toch?!’